4 Temmuz 2009 Cumartesi

Maybe something happen...

*Kendimi,benim hayatımdan uyarlanmış ama kimsenin bunu farkında olmadığı bir filmde oynayan ünlü bir oyuncu gibi hissediyorum.Ünlü ama kimse onun kim olduğunu bilmiyor.O böyle bir ünmüş gibi.

*Yada şöyle oluyor,çok sessiz bir ortamda arka fonda müzik sesi duyuyorum.Sonra filmlerdeki dış ses gibi konuşmaya başlıyor iç sesim.Konuşuyor,konuşuyor ve öyle cümleler kuruyor ki.Romandan fırlamış gibi atıyorum adımlarımı.O konuştukça gaza geliyorum.İnsanların hareketleri garibime gidiyor sonra.İç sesimi susturup,yürümeye devam ediyorum.Hızlı adımlarla uzaklaşıyorum.Yoksa hissettiklerim başkalaşıcak.

*Bazen de durup dünyanın yuvarlak -geoit- olduğunu kanıtlıyorum kendime defalarca.

*Ayrıca kimi zaman da bazı şeyleri itiraf etmekten korkuyorum kendime.Olamaz, hayır,öyle değil ki ihi ihi.Bak doğrusu bu işte.

Kimi kandırıyorsun ?

*Hayallerim olduğuna da inanıyorum.Şu an işim çok kolay.Sadece inanmak.Peşinden gitme kısmına gelince..Bunlar için önce destek gerekiyor blogum.Hayalimi gerçekleştirmek istiyorum..
Sahnede ölmek istiyorum gerekirse..En güzel şarkımın sonuna gelmeliyim,sonra bam.Yada tam selam verirken olmalı.Acı çekmeden,usulca ve huzurlu.

Music is in my soul .

2 cimcime:

Adsız dedi ki...

Sahne hayalleri zor be angelica.
Fazlaca para, biraz da şey(!) ister :)

Angelica dedi ki...

Hayat zor değil mi zaten ?
Hayaller varsa gerçekleri de olmak zorunda.