Soğuk rüzgarlar estiriyorum kendi kendime.Rüzgarların saçlarımı uçuşturacağını düşünüyorum,ama hayatım,her şeyim oluyor uçup giden.Tanıtamıyorum insanlara kendimi.Anlatamıyorum.Anlamak istemiyorlardır belkide.

Ama hep üzüyorum kendimi.Hiçbir şey olmadığında bile kendi kendimi acındırıyorum.Ağlıyorum sonra bu halime.Sürekli değişiyor ruh halim.Kimseye küs kalamıyorum.Kırılıyorum,verdiğim değeri haketmiyorlar yine çıkaramıyorum hayatımdan.

İlerlemeye,yol almaya çalışıyorum.Sürekli engel koyuyorlar.Ben yarışmıyorum ki kimseyle.
O kadar iyi düşünüyorum ki insanlar hakkında.En kötü insana bile iyi bakmaya çalışıyorum.İnsanları bir o kadar iyi tanıtırken,bir o kadar kötülüyorum kendimi.Neden yapıyorum bunu,bilmiyorum.

Herkes gibi dertlerim var.Ufak şeyler değil.Ama dev gibi de değil.Geçmişten kesitleri alıp tekrar önümüze koyan insanlar var çünkü.Bu yüzden bitmiyor,bu yüzden unutulmuyor.

Umut,o kadar güzel bir şey ki.Kaybolmamalı.Beterin beteri var işte.
Hayat çok güzel benim için.Ama ölmekten korkmuyorum.Ben acı çekmekten korkuyorum.
Üzülmekten ve en sonunda "hayat" adı altında ellerimde bir avuç külle kalmaktan korkuyorum.
Tekrar estirdiğim bir rüzgar onlarıda götürücek çünkü.

Bazı insanlara,ben masumum,ben iyiyim,bana güven demek istiyorum kimi zaman.
Onlara da güvenmek istiyorum.Birisinin elinden sıkıca tutmak ve öylece kalmak geliyor içimden.

"Seni çok seviyorum,iyi ki ama iyi ki varsın" demek istiyorum.Belki bir sevgili belki bir dost olur bu.Umurumda değil.

Hayatı yaşamak istiyorum.Hayallerimi gerçekleştirmek.Zorlaştırmasalar keşke diye geçiriyorum içimden.Baskıdan,elalem ne derlerden,paragözlerden,umutlarını yok eden insanlardan,kötülüğüme olan her şeyden,beni yıkan parçalayan her şeyden kurtulmak istiyorum.

Sevdiklerimi ve hayallerimi,
Destek olanları istiyorum sadece yanımda.Bana değer verenleri istiyorum.

Hayatımı yaşamak istiyorum ben.Ona sıkıca sarılmak.