Ben böyleyim

-Dikkat! Uzun yazı vardır.Okumak zorunda değilsinizdir.-

Benim, insanların düşüncelerini kontrol edebildiğini düşünen bir arkadaşım var.Aynı kişi, kendisinin üvey olabilceğini düşünüyor.Kısacası ona göre o farklı.Halbuki çok zeki bir çocuk.Gerçekten bir yerlere gelebilecek biri.Ama çok yanlış yönlere sapıyor.Üzüldüm.Bana geçen gün sürekli senin düşüncelerini de kontrol ettim bak ehiehi diyip duruyordu.

Aynı zamanda benim,her şeyi bildiğini sanan salak bir arkadaşım var.Çünkü biliyorum dediği hiçbir şeyi bilmiyor.Yeni fikirlere açık olmadığı gibi,konuya göre anında size damgayı yapıştırabiliyor.Bir kıza güzel demezseniz kıskanç,bahsettiğiniz konuda doğru fikirleri savunuyorsanız da önyargılı oluyorsunuz.Ve bunlar çok rahatsız edici.

Bir arkadaşım da içinden geldiği gibi yaşamıyor kesinlikle.Sürekli olgun göstermeye çalışıyor kendisini.En yakın arkadaşım-dı o benim.Hala öyle olması gerek ama malum bundan sonra görüşücek bir ortam olmaz.Dün aramış.Normalde hemen arardım ama ya kendisi ile ilgili bir şey anlatıcak ya sınavlarla ilgili sorular.Bende aramadım.Bir daha arasın dedim.Neyse konumuza dönersek,benimle birlikte yapamayacağı şey yok.Ama sınıfta oturup hayatını boş boş geçirir gibi durur.


Ben mi ? Ben çok sakin biriyim.İnsanlara kendimi olmadığım biri gibi tanıtırım.Cesaretim vardır,yaptığım deliliklerden pişman olmam.Ama yorulurum da.Kimi zaman durulur kimi zaman dalgalanırım.Öyle işte.Deniz gibi.Sonra nerdeyse her şeyden mutlu olabilirim.Benim üzgünlüğüm kırgınlığım sadece yaram deşildiğinde ortaya çıkar.Böyle durumlarda çabuk taşarım,kendimi intihar etsem mutlu olucakmş gibi hissederim.Sonra geçer.Ama bunları düşündüğüm için kendime acır nasıl bu hale düştüm derim.Ben böyleyim.İnsanlar eğlensin diye uğraşırım çoğu zaman.Memnuniyetsiz insanlardan,her harekete bir kulp bulanlardan ve geri kafalılardan nefret ederim.Ben yaratıcıyım,düşünceliyim.Umutluyum ama.En azından şimdilik.Hayallerim var mesela.Ben tipik ikizler burcuyum aslında.Böyleyim çünkü ben.Evet ben böyleyim.

Neden yazdın şimdi bunu,bana ne senden derseniz eğer,kendimi hiç oturup anlatmadım birine.Sonra beni anlamadıklarından,farklı tanıdıklarından yakındım.Sonra övünmeyi sevmedim,bütün iyi özelliklerimi sakladım.İnsanlar kendileri görsün istedim,gözlerine sokmadım.Arkadaşlarımdan bahsedince kendimi anlatma ihtiyacı hissettim.Çünkü ben böyleyim.

Aklıma gelen olursa başka bir postta yine yazarım arkadaşlarımı.Öyle.

Ve evet rahatladım.

Şunu da dinleyin gelmişken tık.