Sevgili Düzleştirici

Bence yıllar geçse de biz bu düzleştiriciyle anlaşamayacağız.
Biz ayrı dünyaların varlıklarıyız.
Olmaz yani böyle.

Burda da yazmıştım ilkini.
Yanık acısı çok fena. Yazı yazamıyorum falan. Baş parmağımı yaktım bu sefer çünkü. Sağ baş parmak. Çok kıymetliymiş benim için. Her seferinde yeniden anlıyorum bunu. Kader kısmet. Aah. *iç çeken smiley*

Düzleştiricime mektup yazdım bir de;

Sevgili Düzleştiricim,

Artık sen Düzleştiricim kelimesindeki "m" harfini bile haketmiyorsun.

Adamım, bu parmağımı 3. yakışın.
Niye bunları bana çektiriyorsun ?
Saçını düzleştirmem dedin, eyvallah ettik.
Yılmadık, yalvardık, uğraştık.

Düzleştirirsem yapıştırırm dedin. Nitekim öyle de yaptın.
Kimi zaman kabarttın. Kafana esince güzelleştirdin saçlarımı bir tek.
Oysa tek istediğim kabarık olan üst kısmın kabarmamış olması altların da normal yani bukleli kalmasıydı.
Bu isteğimi hiçe saydın.
Sana kalbimi vermiştim.
Düzleştiricim olmadan asla demiştim.

Ya sen ne yaptın ? Okula giderken saçımı b*k ettin.
Parmaklarımı cayır cayır yaktın.
Sana mecburum diye beni kullandın!
Mutlu musun şimdi ?
Baş parmağım sızladığı içim mutlu musun ha!

Neyin hıncını alıyorsun benden ?
Seni övmedim mi ? Çok iyisin demedim mi ?
Niye ha niye?!

Şimdi söyle adamım.
Sıradaki parmak, hangisi ?


O değil de, "sevgili düzleştirici" diyince sevgilimi düzleştiriyormuşum gibi hissettim. Düzleştirmişim onu falan. Dümdüz olmuş meğer. Maşa bulamazsam eski haline dönemezmiş. Dünyadaki maşalar lost adasında gizliymiş. Ejderhalar koruyormuş orayı falan. Hepsi düzmüş.

Tamam, gittim.