Zor ya, valla

Değişikliklere çok açık bir insanım ben aslında. Ama birden bire hayatım değişiyor. Büyüdüğüm ev, neredeyse tüm anılarımı sakladığım okul, arkadaşlarım her şey ama herşey gidiyor. Yerine yenisi geliyor. Hepsine birden nasıl alışabilirim bilmiyorum. Birde bunun üstüne stres, sorunlar gelince.
Hayır yani. Hala okulum aklıma geliyor ve hala gözlerim doluyor. Hala hissediyorum. Ona da okulum demek istiyorum. Eski okulum değil. Çok karmaşık duygular içerisindeyim blogum :p

Sonra eskiden savaşırdım ben sonuna kadar. Hala savaşıyorum ama anneannemle kavga ettiğimden beri, her hakaret ve duyduğum herhangi bir bağırma canımı yakıyor. Bana olsun yada olmasın farketmez. Kendimi bu yüzden salaklaşmış gibi hissediyorum. Tepkilerimi insanlar sakinleştikten sonra veriyorum. Belki böylesi daha iyidir belki değildir bilmiyorum artık. Tek bildiğim iyi-kötü hiçbir şeyi unutmadığım. O yüzden artık anneanneme eskisi gibi yaklaşmam şimdilik imkansız.

Zor aslında.Hemde çok zor.Hayat çok zor.

Boş konuştuğumdan değil. Bir şeyler biliyorum.

Hem zaten herşeyi bilmem na'mümkün.