Özlem/Sakarlık/Yağmur

Dün gece tam yatmak üzereyken geçen sene kullandığım çantamı buldum.
Öyle bir şey ki, sağına bakıyorum anı, soluna bakıyorum anı. Hepsi bir şey hatırlatıyor.
Sonra resim gördüm orda bir tane. Arkadaşım çizmişti. Beni çizmişti. Sonra kalemkutum geçti elime. İçini açtım. Hepsini birlikte aldık o kalemlerin. Hepsinden onlarda da vardı ve hepsinin anısı var. O kadar çok duygulandım ki.. Anısı olan tüm kalemleri attım kalemkutumun içine. Ağırlığı, içindekiler önemli değildi. Anılarımı yanımda taşıyormuş gibi hissettim ve bu bana güç verdi.

Kalemkutumu, çantamı bulduktan sonra çok duygusallaşmış olacağım ki rüyamda en yakın arkadaşımı gördüm.. Okula gidiyordum. Sarılıp ağlıyorduk. Sıkıca sarılıyorduk ama. O kadar güzeldi ki..

Biz mektuplaşırdık onunla. Sırada yan yana otururduk ama yine de mektup yazardık. 2-3 sayfa sürerdi. Bir dosya tuttuk mesela. İçine o 3 sene de yaptığımız her şeyi kattık nerdeyse. Resimler, grafitiler, şiirler, mektuplar..

Bir grafiti yapmıştı. Sevdiğim çocuk ve benim takma adm yazıyordu. Angelica <3 Lee.
Çocuğu unuttum ama o grafiti hala dolabımda yapışık. Sürekli karşıma çıkıyor. Onun defterinden kopan bir sayfa, onun yazısı, yaşadıklarımız..

Ona blog yazmaya başladığımda vermemiştim adresi. Şimdi verdim. Çok özledim ben onu. Ağlayacak kadar özledim evet.

Neyse bugün güzel şeyler de oldu ama ya :D
Mesela ben artık yağmuru seviyorum. Yağmurda ıslanmayı da. Islandım bugün çünkü. Tümo yapışıklığına rağmen hüzünlüydü. Bu beni mutlu etti.

Ayy bir de noldu! Yağmur yağıyordu şimdi. Ben de hoşlandığım çocuğu takip ediyorum hızlı hızlı. Önümde tabi o. Ayakkabım kaydı. Hooop oturdum dizlerimin üstüne :D Sonra hiçbir şey olmamış gibi kalktım falan. Ahahahaha çok komikti ya :D:D Dalga geçtiler benle blogum. Sakarım bu aralar. Eve gelene kadar kaç kez düşme tehlikesiyle karşılaştım :PP

Evet. Bugünlük bu kadar sanırım.

Cimcirdim :P

Sonradan gelen dipçik not: Hüzünlü yazıdan sonra nasıl olaya atladığımı farkettim. Araya 1-2 saat girdi. İdareediverin dostlar :D