25 Aralık 2009 Cuma

Ben küçükken Vol. 357295723953

Ben yıllarca, insanların robot olduğunu, her şeyin benim için yaratılmış olduğunu düşündüm.
Öyle ki, insan 5 yaşında, insanların duygularını tam anlamıyla analiz edemiyor. Bu nedenle onları duygusuz olarak kabul etmek daha kolay.

Her neyse, annem ve babam beni sevmek için vardı. Oyuncaklar almak için. Bana bakmak, beslemek için. Özellikle annem, ağladığımda ve "bittieeee" diye bağırdığımda hemencecik yanımda olmak için.

Bir de ablam var benim tabii. Onu çözememiştim ben o zamanlar. Zaten o yaşlarda, ben kendi halimdeydim, o kendi halinde. Her sabah kahvaltıda beni deli ederdi. Bu ritüeli hiç bozmadığı için, dünyaya beni kızdırmaya gelmiş olduğunu düşünürdüm. Ya da en güzel anlarda kızdığını falan.
Mesela arabada giderken kucağına otururdum. Oyun oynardık. Ani bi frende çenesine çarpardım. Sonra yol boyunca ayrı otururduk falan. Böyle şeyler.

Onu da pek tanımıyordum o zamanlar. Yaptığı hiçbir şeyden haberim yoktu. Ama bana doğumgünü davetiyesi hazırlardı gülücüklü gülücüklü. O iyiydi. İyiydi o.

Her şey iyi gitmişti. Ama bir süre sonra annem ablamla bir oldu. Babam seyahatteydi. Beni dışladılar. Ben de bilgisayarın başına geçip "babaaaaaağğğğ keşkeaaaaağğğ hıck burdaaaeeeağ olsaaağğğğdııııynnnn hıck" diye ağlamalarımı saymazsak, arada bir çakar gibi olmam dışında, çakmamıştım hiçbir şey.

Ama bigün, her yerde egemen olan ben, birinin üstünde, ne ağlayarak ne gülerek ne de sihirli sözcük (arkadaşım ve mısın) kullanarak egemenlik kuramadım. ANNE YAPMADILAR BENİ EVCİLİKTE LAN. inanabiliyo musun. şimdi olsa mesela,

BURDA KURALLARI BEN KOYARIM ADAMIM. der, yaverlerimi alıp, başka oyun kulubesine gider, oyunu baştan kurardım. Ama o zaman peki demişim işte. her neyse-

o gün kafamda ampul yandı.

Kendime aynen şöyle dedim,

"la oğlım. bunların benim için yaratıldığı falan yok ha. üzüyo lan bunlar beni. nebçim hayat bu la. robot değil galiba bunlar. zaten sinirlenmelerinden anlamalıydım."

O günden sonra, milleti robot sanmaktansa, duygularını anlamaya çalışmaktadır kahramanımız.
Ve başarmıştır.

Yani en azından şu anda gördüğü herkes hakkında doğru bir yorumu var.
Tutan yorumlar. Gerçek.

-The End-

2 cimcime:

sürüden ayrılan koyun dedi ki...

bende küçükkken kardeşimi ezmeyi çok severdim. büyükler küçükleri her zaman ezer.

Angelica dedi ki...

yok bizim ölye değildi. ablam benimle böyle dalga geçerdi falan ama her şeyden korurdu. arkadaşlarıyla buluşacağı zaman istersem yanında götürürdü. hiç ayırmadı bağlıyız biz birbirimize sanırım :)